Web Analytics Made Easy - Statcounter

یکی از ضعف‌های جدی تئاتر پدر ناتوانی در به نماش گذاشتن فضا و اتمسفر موجود در متن است. اگر در بین دیالوگ‌ها نامی از فرانسه نمی‌آمد تماشاگر متوجه آن نمی‌شد که این خانه اکنون در کدام نقطه از کره زمین قرار دارد.

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو - زهرا قربانی رضوان؛ «پدر»، میهمان این شب‌های تالار اصلی تئاتر شهر است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«پدر»‌ای که چیزی حدود یک ساعت و نیم از داستان فراموشی هایش برایمان می‌گوید و تنها چند روز دیگر به آخرین اجرای آن باقی مانده است.

نمایش «پدر» پیرامون فردی است که دچار آلزایمر شده و رابطه اش با جهان واقعیت درگیر تنش می‌شود و این امر زندگی او را با بحران روبه رو می‌کند. متن بازگو کننده ذهن مشوش یک پیرمرد ۸۰ ساله است که در آستانه فروپاشی قرار گرفته است. تشویش زمانی آغاز می‌شود که آدم‌ها و مکان‌های پیش روی پیرمرد الزاما واقعی نیستند و در گذر زمان او به واقعیت‌ها و آدم‌های واقعی پی می‌برد و مخاطب با یک آمیختگی در رویا و واقعیت قرار می‌گیرد. در این میان دختر پیرمرد که از همسر اول خود جدا شده و به تازگی ازدواج مجدد کرده درگیر پدر است و نمی‌داند برای این وضعیت چه کار کند و با این سوال مواجه می‌شود که آیا بهتر است پدر خود را در خانه نگدارد یا به خانه سالمندان بفرستند. این چالش دختر در کنار تنش پدر پیش می‌رود و فضا را هر لحظه ملتهب می‌کند.

آروند دشت آرای کار هنری خود را در دهه هفتاد آغاز کرد. با نگاهی به آثار گذشته این کارگردان می‌توان دریافت که او تنوع و تفاوت در اجرا و نوع نگاه متفاوت به متن نمایشنامه‌ها را دارد و برای انتقال مفهوم دست به استفاده از شیوه‌های مختلف اجرایی می‌زند. حال این کارگردان در تجربه دیگر خود به سراغ نمایشنامه پدر نوشته فلوریان زلر رفته است.

استفاده از بازیگران نام آشنا، طراحی صحنه نامتعارف و سبک مینیمال شده، از ترفند‌های به کار رفته در این اثر است. رسیدن به فضا و اتمسفر حاضر در متن نیازمند بازیگران قدرتمندی است که کارگردان این مهم را دریافته است. حضور رضا کیانیان در نقش آندره توانسته به تنهایی قوت اثر را نگه دارد. بلاشک بازی رضا کیانیان در مقابل بازی حیرت آور آنتونی هاپکینز در فیلم father قرار می‌گیرد و خب انتظار مخاطب از این بازیگر پیشکسوت بالاتر می‌رود. کیانیان سعی بر آن داشته تا بتواند فضای ملتهب و متغییر شخصیت را بیان کند، اما در یک ساعت و نیم تماشاگر بسیار سخت با این شخصیت همذات پنداری می‌کند و فاصله‌ای بین آندره و مخاطب ایجاد می‌شود که کیانیان سعی بر برطرف کردن آن دارد. میتوان گفت این بازیگر توانمند متاسفانه همان شخصیت حبیب در فیلم سینمایی «کفش هایم کو» است. درست همان پیرمردی که مبتلا به بیماری آلزایمر است و خانواده اش او را ترک می‌کنند و خب در اینجا مخاطب با یک شخصیتی که قبلا او را زیست کرده مواجه است و رنج‌های آندره را قبول نمی‌کند.

حضور دیگر بازیگران هم به این شکل جلوه می‌کند و هرکدام یادآور شخصیتی در اثری هستند که در گذشته ایفا کرده اند و این نشان از آن دارد که در پرداخت و رسیدن به شخصیت ناکام مانده اند. البته ذکر این نکته مهم است که اگر چه بازیگران در اوج نیستند، اما همچنان پرقدرت و توانمند بازی قابل قبولی از خود در صحنه به نمایش می‌گذارند.

یکی از نکاتی که می‌توان به آن اشاره کرد طراحی صحنه عظیم و نامتعارف این نمایش است. استفاده از دو لته بزرگ که البته با هدف و فکر شده در صحنه قرار گرفته، سعی دارد تا نمایش خسته کننده را جذاب‌تر کند. سازه‌های بزرگی که توسط ویدئو مپینیگ تصاویری از فضای ملتهب ذهن پیرمرد را انعکاس می‌دهند و قابلیت جا به جایی دارند و هر لحظه تبدیل به فضایی مینیمال برای نشان دادن مکان‌های مختلف می‌شود. البته که این ایده هم نتوانسته ریتم کند و زمان یک ساعت و نیمه تئاتر را به دوش بکشد. اما از نظر مفهوم شناسی و تغییرات سازه‌ها شاهد جابه جایی جایگاه پدر می‌شویم که گاه تبدیل به مکان امن می‌شود. اما در نهایت این سازه عظیم به بازنمایی خانه سالمندان ختم می‌شود. انسان‌هایی که در بین دو لته و دیوار بزرگ درگیر توهمات و ذهن آشفته قرار می‌گیرند و تماشاگر شاهد زوال و فروپاشی جسمی است که دیگر کسی را نمی‌شناسد.

یکی از ضعف‌های جدی تئاتر پدر ناتوانی در به نماش گذاشتن فضا و اتمسفر موجود در متن است. اگر در بین دیالوگ‌ها نامی از فرانسه نمی‌آمد تماشاگر متوجه آن نمی‌شد که این خانه اکنون در کدام نقطه از کره زمین قرار دارد. همانطور که مخاطب متوجه زمان اتفاقات نمی‌شود و نمیداند در چه سالی نمایش جریان دارد. شاید طراحی لباس می‌توانست کمکی به این مسئله بکند که متاسفانه در این بخش هم نمایش دچار ضعف‌هایی بود.

در انتهای نمایش رضا کیانیان جنین وار می‌خوابد و نور صحنه گرفته می‌شود. تماشاگر خسته از یک ساعت و نیم تماشای نمایشی با ریتم کند نمی‌داند آیا این لحظه نمایش به اتمام رسیده یا خیر؟! تا زمانی که نور عمومی فضا را روشن می‌کند. باید گفت تئاتر پدر اثری فاخر نیست، اما به نوبه خود توانسته به تئاتری دیدنی بدل شود.

گفتنی است هر شب در ابتدای نمایش یکی از بازیگران با یادی از آتیلا پسیانی و عادت همیشگی او برای عدم استفاده از موبایل از تماشاگران می‌خواهند تلفن خود را خاموش کنند.

در پایان نمایشی که شب جمعه اجرا شد رضا کیانیان اعتراض خود را به تماشاگران نمایش که به دلیل استفاده از موبایل سبب ایجاد نویز در میکروفون بازیگران شد اعلام کرد و گفت: ما روی صحنه جان می‌کنیم و شما تلگرام چک می‌کنید تا زحمت ما بیشتر شود!

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: تئاتر نمایش نمایش پدر رضا کیانیان رضا کیانیان یک ساعت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۷۴۶۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۲ تدبیری که مانع «قبض روح» فوتبال می‌شود

عاملی که در جهان به‌عنوان روح فوتبال شناخته می‌شود، بسیاری از بازی‌های محبوب‌ترین ورزش جهان را به خاطر بدرفتاری افرادی معدود از دست می‌دهد. - اخبار ورزشی -

به گزارش خبرگزاری تسنیم، برگزاری بازی بدون حضور تماشاگران یکی از جرایم ثابت کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال طی فصل‌های گذشته لیگ‌های برتر و دسته اول فوتبال باشگاه‌های کشور بوده است، تیری که گاهی در مواقع حساس و دیدارهای سرنوشت‌ساز شلیک می‌شود و ممکن است در تعیین قهرمان نیز اساسی باشد.

کمیته انضباطی، این حکم را در پی تخلفات قابل توجه هواداران تیم‌ها صادر می‌کند. با این حال تجربه نشان می‌دهد محرومیت فوق، هیچ تأثیری در ایجاد فضای سالم‌تر و کاهش تخلفات در ورزشگاه‌ها ندارد. مثلاً استقلال و پرسپولیس در اولین بازی خانگی خود در نیم‌فصل دوم لیگ برتر به خاطر حوادث دربی فینال جام حذفی تماشاگران خود را به همراه نداشتند، در دربی 103 تهران اما شاهد رفتارهای زننده گسترده‌تری بودیم و این بازی بارها به دلیل پرتاب اشیای هواداران متوقف شد.

محرومیت هواداران شمس آذر

به نظر می‌رسد نبود امکانات لازم برای شناسایی هواداران خاطی، نقش اصلی را در صدور این احکام تکراری و بی‌فایده ایفا می‌کند. وقتی مأموران امنیتی نمی‌توانند تماشاگران متخلف را شناسایی کنند، کمیته انضباطی راهی بهتر از محرومیت تماشاگران یک تیم نمی‌بیند.

در صورتی که دوربین‌های چهره‌زن در ورزشگاه‌های نصب و با متخلفان برخورد شود، دیگر نیازی به محرومیت چند هزار هوادار نیست. استفاده از لیزر که طی چند سال اخیر در ورزشگاه‌ها مُد شده، یکی از دلایل کمیته انضباطی برای محرومیت هواداران است. این در حالی است که در حین بازی، تصاویری از فرد صاحب لیزر منتشر می‌شود. این تصاویر می‌تواند به کمک مأموران امنیتی بیاید و به جای محرومیت همه تماشاگران، می‌توان با کسی برخورد کرد که از لیزر استفاده می‌کند.

مثلاً شمس آذر قزوین به دلیل استفاده تعدادی از هواداران خود از لیزر، نارنجک دستی و سنگ، در دیدار هفته بیست‌وپنجم لیگ برتر باید در ورزشگاه بدون تماشاگر از پیکان میزبانی کند. در صورتی که اگر مأموران در همان ورزشگاه اقدام به شناسایی و برخورد با هواداران متخلف می‌کردند، چند هزار تماشاگر قزوینی تاوان تخلف چند نفر را نمی‌دادند.

همانطور که پیش‌تر گفته شد، هواداران استقلال و پرسپولیس در دیدار روز 24 اسفند اشیایی به زمین پرتاب کردند که کمیته انضباطی در حکمی جالب توجه، حکم به تخلیه چهار سکوی هواداران در دربی رفت و برگشت سال آینده داد. این در شرایطی است که همان هوادارانی که سیب و سنگ به زمین پرتاب کردند، می‌توانند در جایگاه دیگری بنشینند و همان کار را در دربی‌های سال آینده تکرار کنند!

واکنش هیئت مدیره تراکتور به حمله هواداران به خودروی سرخپوشان

شماره‌گذاری صندلی‌ها، دومین راه برای شناسایی هوادارانی است که رفتار نادرستی در ورزشگاه دارند. یک تماشاگر برای حضور در سالن سینما یا کنسرت، یک صندلی انتخاب می‌کند و پس از پرداخت هزینه بلیت، یک صندلی ویژه برای او در نظر گرفته می‌شود. در صورتی که این تماشاگر روی صندلی دیگری بنشیند، به او تذکر داده می‌شود و وی مجبور است به صندلی انتخاب شده خودش بازگردد.

در صورتی که این رویه در ورزشگاه‌های فوتبال (در مقیاس گسترده‌تر) پیاده شود، با شناسایی منشأ پرتاب سنگ یا لیزر می‌توان متوجه شد که چه کسی تخلف می‌کند تا پس از برخورد با او، یک تیم را از همراهی هواداران خود محروم نکنیم. فوتبالی‌ها جمله معروفی دارند که می‌گویند «تماشاگران روح فوتبال هستند» و این مسئله در بازی‌های بی‌روح دوران کرونا به چشم آمد. مجازات معدود متخلفان به جای انبوه افراد بی‌گناه هم به عدالت نزدیک‌تر است، هم «روح» را از فوتبال نمی‌گیرد.

انتهای پیام/

دیگر خبرها

  • آیا برخورد سرد صلاح هنگام تعویض تنش بین او و کلوپ را به وجود آورد؟ / از نگاه دوربین تماشاگران
  • تجربه سینما ترس، ترسناک‌ترین در ایران
  • دیر پدری و دیر مادری؛ خطر گسست نسلی!
  • برای قهرمانی تا آخرین ثانیه می‌جنگیم
  • همراهی پدر دانشجو با دخترش در تظاهرات حمایت از فلسطین
  • آمار فروش و تماشاگران نمایش های در حال اجرا
  • ۲ تدبیری که مانع «قبض روح» فوتبال می‌شود
  • تماشاگران ایرانی در بانکوک همه را غافلگیر کردند (عکس)
  • ملی‌پوش فوتسال: ما ایرانیم و عاشق فینال پرتماشاگر
  • محمدحسین درخشانی: برای قهرمانی تا آخرین ثانیه می‌جنگیم